Column Paul Post: Cruciale beslissingen
4 februari 2016 om 18:20
Een dag na de uitschakeling overheerst de enorme teleurstelling. Zo ook bij Paul Post, journalist maar ook supporter van FC Den Bosch. Hij plaatste een ijzersterke column op zijn Twitter-account.
Mijn genegenheid voor FC Den Bosch was al enkele jaren getemperd. Te vaak was ik teleurgesteld in de club en geneerde ik me zelfs. Een donkere speler die massaal racistisch wordt bejegend. Doodskisten, ongeloofwaardige sjeiks met nog ongeloofwaardigere voorstellen, rellen tegen FC Oss. Het werd me allemaal net iets teveel. Zeker als je via de sociale media ook nog beledigd en soms bedreigd wordt als je je verontrusting daarover kenbaar maakt.
Ik bekijk nog steeds de uitslagen. Maar ik laat, ook beroepshalve, de wedstrijden gemakkelijk aan me voorbij gaan. En toch merk ik, misschien wel voor het eerst dit millennium, dat een voetbalwedstrijd een dag later mijn gemoed bepaalt. Ik ben bedroefd om FC Den Bosch. Niet omdat er een wedstrijdje verloren is. Maar omdat ik sinds tijden weer de kriebels in mijn buik had. Omdat ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens genoot van de ambiance in De Vliert. Dat er weer een echte voetbalsfeer was. Dat FC Den Bosch zich van zijn goede kant kon laten zien. Een ideale mogelijkheid voor een nieuwe, frisse, enthousiaste start met optimisme naar de toekomst.
Dat had gekund bij een overwinning en een plaats tussen de grote clubs in de halve finale van het bekertoernooi. Dat had ook gekund als FC Den Bosch heroïsch onderuit was gegaan. Maar het gebeurde schlemielig. En dus keert het gevoel zich als een boemerang tegen de club en ben ik echt benieuwd of FC Den Bosch zich weer kan oprichten.
Mijn eerste voetbalheld was Hans Verhagen. In mijn ogen - ik was een jaar of tien - een middenvelder van het kaliber Willem van Hanegem. Hans van der Pluijm, Dick Beek, Daan Netten. Verlegen ontving ik van hen een handtekening. Willem van der Horst adoreerde ik schaamteloos, op Fred van der Hoorn was ik trots als ik zag hoe hij zich ontwikkelde als voetballer én als persoon. Met Jan van Grinsven kun je altijd aankomen, bij welke voetballiefhebber dan ook, en talenten als Van Nistelrooy, Lurling, Lucius kwamen toch maar mooi in ontplooiing in De Vliert.
Maar nu is het negativisme troef. Sportief, financieel en qua draagvlak in de stad/regio is het dieptepunt bereikt. Tijd voor een grote schoonmaak. Moeten trainers/bestuurders plaats maken of, in voetbaljargon, oprotten? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat de club nu cruciale beslissingen moet nemen om te kunnen voorbestaan. En dat doet me meer dan dat ik twee dagen geleden nog maar kon vermoeden.
Bron: Twitter Paul Post